Fun and games
October 6th, 2009

           ในช่วงวัยเยาว์ของแต่ละคน, โดยเฉพาะช่วงวัยรุ่นก่อนการเป็นผู้ใหญ่. สามารถแบ่งได้ตามช่วงดังนี้:
1) “Puberty”: พิ้วเบอะร์ดิ่: ช่วงเจริญพันธุ์ 12 ปี อดีต 14 ปี.
2) “Adolescent”: แอดะเล็สเซ่นท์: ระหว่าง 12-18 ปี, ซึ่งหมายถึงวัยรุ่นทั่วไป, แต่จะหมายถึงวัยรุ่นที่มีปัญหา.
3) “Teenager”: ที๊นเนดเจอะร์: อายุ 13-19 ปี, ซึ่งหมายถึงวัยรุ่นทั้งหมด.
4) “Youth”: เยาวชนที่อายุ 15-25 ปี.
5) “Minor” ผู้เยาว์ซึ่งมีอายุไม่เกิน 18 ปี หรือ ไม่เกิน 21 ปี.

ถ้าผู้เยาว์ก่อ คดีอุจฉกรรณ์ หรือ “serious crime”, โทษจะเบากว่าผู้ใหญ่. ช่วงวัยรุ่น และ ช่วงใกล้เป็นผู้ใหญ่ เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนชอบสนุก เนื่องจากเป็นช่วงที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรมาก และบางคนอาจไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย, ซึ่งคือการสนุกไปวันๆ หรือ ปล่อยแต่ละวันให้สูญเปล่าคือรูปแบบของ:

Fun and games: activities, behavior etc that are not serious and sometimes are worthless. กิจกรรม, ความประพฤติ ฯลฯ ที่ไม่จริงจัง คือ ทำเล่นๆ และ บางครั้งก็เป็นสิ่งที่สูญเปล่า, เหลวไหล, หรือ ไร้ค่า: “ทำเล่น, เพื่อความสนุก, ของง่ายๆ, เรื่องขำๆ”.

ตัวอย่างการใช้สำนวน:
Ex1: It started out as “fun and games” but became a successful business. มันเริ่มต้นแค่การทำเล่นๆ แต่กลายเป็นธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ.
Ex2: Don’t complain about high school math. Compared to college, high school math is “fun and games”. อย่าคร่ำครวญ/ร้องทุกข์/บ่น กับคณิตมัธยมปลาย. เปรียบเทียบกับระดับมหาลัย, คณิตมัธยมปลายเป็นแค่เรื่องขำๆ.

      คนที่ต้องการประสบความสำเร็จตระหนักเสมอว่า “Seeking entertainment prevents greatness” หรือ แสวงหาความบันเทิง กีดกันความยิ่งใหญ่. ถ้าคุณเพียงต้องการแค่สนุกไปวันๆ, ทำอะไรแค่เล่นๆขำๆไม่จริงจัง, โอกาสที่จะเป็นคนยิ่งใหญ่ หรือ ประสบความสำเร็จคงยากมาก. หาพื้นดินที่นุ่มแล้วขุดหลุมฝังตัวเองยังง่ายกว่าเยอะ. อย่างไรก็ตาม, ชีวิตต้องมีความสมดุลย์; ดังนั้น, คุณต้อง Work hard and Play hard. ทำงานหนักไปก็ไม่ไหว. เล่นมากไปก็ไม่ดี. ทั้งสองอย่างต้องพอดีและสมดุลย์กัน.

ย้อนกลับ